00745 Отац пита: „Гдје си, сине, био?” ...

001    Отац пита: „Гдје си, сине, био?”
002    „Шути, стари, цурице љубио!”
003    „Знаш ли, сине, што сам ти ја реко?
004    Кидај ми се од куће далеко!
005    Ја се стидим ’одати по свʼјету,
006    Свако вели ‒ суди своме дјету!
007    Свако вели да горега нема,
008    Ноћу ’ода, а по дану дрема!
009    Ајде, сине, појели те вуци,
010    Кад ми ниси ко други на руци!
011    Ако о ту не побациш срећу,
012    Ја те, сине, оженити нећу!
013    Твој отац је поштен човек био,
014    Поштеном се цуром оженио!”
015    „Шути, стари, не фали се мени,
016    Нестало је тиʼ људи поштениʼ!
017    Да се нису старији љубили,
018    Не би ни ми на овом свету били!”

Подаци о песми

СакупљачРадослав Павловић
КазивачМато Пранић, земљорадник, писмен, отац земљорадник, село Живиници, Срез Дервента; бригарид Треће дервентске бригаде.

Место и време бележења22. 08. 1949. на градилишту ауто-пута „Братство и јединство“, деоница код Жупање.
Напомена приређивачаСтих 14: У рукописној свесци стоји „Поштеном се цуром оженио“, али је стих накнадно прецртан црвеном бојом.