00233 Субота је вече била,

001    Субота је вече била,
002    Кад долеће бела вила
003    И донесе тужне гласе,
004    У Колашин варош, зна се,
005    Па се бʼјела вила шета
006    До Срескога комитета.
007    Пред Комитет среског Скоја
008    Сави вила крила своја,
009    И овако проговара:
010    „Познаје ли ко другара,
011    Ракочевић друг Момчила,
012    Кажите ми, браћо мила!“
013    Радили смо мјесец дана
014    Од Рожаја до Берана,
015    Ту нам се је друже мио
016    Друг Момчило разболио,
017    А када се разболио,
018    Од сваког је болест крио.
019    Кад другови за то знаше,
020    Већ му болест критʼ не даше.
021    Команданту рапорт дају
022    Да Момчила спасавају.
023    Командант му вели ʼвако:
024    „Требаш ићи ти полако,
025    Па да дочек спремиш нама
026    У вароши Беранама.“
027    Млад Момчило сузе брише,
028    Поздравља се и уздише,
029    Па ни дана прошло пола
030    Кад луксузна миле кола.
031    После подне у два сата
032    Пред болничка стиже врата,
033    Па не сједа на столицу,
034    Већ на кревет у болницу
035    Љечавају три доктора,
036    Добро раде, нема збора.
037    Доктор вели: „Зле је среће,
038    Лијечитʼ се никад неће;
039    Запаљење плућа има,
040    То нека је јасно свима."
041    Нека знаде народ цио:
042    Скојевац је млади био!

Подаци о песми

СакупљачМихаило Поповић
КазивачНадежда Поповић, отац Јово, учитељ,
Липово, Колашин; бригадирка Треће црногорске бригаде „Сава Ковачевић“.
Место и време бележења19. 08. 1949. године, градилиштe ауто-пута „Братство и јединство“, деоница код Спачве.
Напомене сакупљачаДесило се 1946. год. на градњи пута Беране-Рожај, Момчило бригадир.